ချေးငွေရလိုမှု တရားစွဲဆိုနည်း

 ချေးငွေ ရလိုမှု တရားစွဲဆိုနည်း

 ======================
  ချေးငွေ ရလိုကြောင်း စွဲဆိုမှုတွင် ရလိုသော

  ချေးငွေပေါ်တွင် ငွေပမာဏ အလျောက် 

  ထမ်းဆောင်ရသည် ။

    တရားလိုက သက်သေပြရန် အချက်များ
  ------------------------------------------------
၁ ။ တရားပြိုင်သည် တရားလိုထံမှ ငွေချေးယူကြောင်း ၊ 

၂ ။ တရားပြိုင်သည် တရားလိုအား ချေးငွေကို 

     အကျေအလည် ပေးဆပ်ခြင်း မပြုကြောင်း ၊

     ချေးငွေအတွက် ချုပ်ဆိုသော စာချုပ် ( ဥပမာ 

    အော်ဒီမံ စာချုပ် ) အရ စွဲဆိုသော အမှုမျိုးမှာ 

    ငွေချေးစာချုပ် ချုပ်ဆိုရာတွင် ချေးငွေအလိုက် 

    ချေးယူသူက တံဆိပ်ခေါင်းပေါ်တွင် လက်မှတ်

    ရေးထိုးရသည် ။ ကျသင့်သော တံဆိပ်ခေါင်းပေါ်တွင်

    လက်မှတ်ရေးထိုးခြင်း မပြုလျှင် ၄င်းငွေချေးစာချုပ်သည်

    သက်သေခံ မဝင် ။

   ( မှတ်ချက် ၊ စာချုပ်ကို ဒဏ်တပ်ရိုက်ပြီး ( တနည်းအားဖြင့်

     သိမ်းချုပ် လုပ်ပြီး ) သက်သေခံ အဖြစ် လက်ခံခွင့် မရှိ ၊

     တံဆိပ်ခေါင်း ဥပဒေပုဒ်မ ၃၅ ခြွင်းချက် ( က ) )

     ထိုအခါ မြီရှင်ဖြစ်သူ တရားလိုသည် ငွေချေးစာချုပ်

     အပေါ်  မှီငြိမ်းပြု၍ တရားစွဲဆိုခွင့် မရှိ ၊ တရားပြိုင်က

     ငွေချေးယူကြောင်း တရားလိုက အခြားနည်းဖြင့် 

     သက်သေ ထူရသည် ။ ( ဥပမာ ငွေချေးခြင်းကို 

     သိသူအား သက်သေထူခြင်း ) ၊  ငွေချေးစာချုပ်ကို

     မှီး၍ တရားစွဲဆိုရာ၌ ငွေချေးစာချုပ်သည် သက်သေခံ

     မဝင်ကြောင်း တွေ့ရှိရသည့် အခါ တရားလိုအား 

     မူလချေး ငွေရလိုကြောင်း စွဲဆိုနိုင်ရန် အဆိုလွှာကို 

     လိုအပ်သလို ပြင်ဆင်စေ၍ စီရင်ဆုံးဖြတ်နိုင်သည် ၊
     ( အေအိုင်အာ ၁၉၂၅ ရန်ကုန် စာ ၂၈၂ မောင်ရွှေမြတ်

       နှင့် မောင်ဘိုးဆင်း ပါ ၂ )

   ပျက်ပြယ်သော ငွေချေးစာချုပ်များ
   -----------------------------------------
   ငွေချေးသူ ငွေရှင်က ချေးယူသူ မြီစားထံမှ အတိုးနှုန်းယူရန်

   မူလက သဘောတူခဲ့ပါလျက် ယင်းအတိုးနှုန်း ကို 

   ငွေချေးစာချုပ်တွင် မဖေါ်ပြခဲ့လျှင် စာချုပ်တခုလုံး

   ပျက်ပြယ်သည် ၊ ယင်းစာချုပ်ကိုသာ မှီခိုအားထားကာ 

   ငွေရှင်က တရားစွဲဆိုပိုင်ခွင့် မရှိ ၊
   ( ၁၉၇၁ မတစ ( တရားမ ) စာ ၃၈ ကာစီပရာဆပ် နှင့်

      ဒလစ်ဆင်း )

    မြီရှင်တစ်ဦးသည် မြီစားထံမှ ချေးငွေ အတိအကျဖြင့် 

    ရေးသားဖေါ်ပြခြင်း ၊အတိုးနှုန်း ၊ ချုပ်သည့်ရက် 

    စသည်တို့ အတွက် ဖြည့်စွက်ခြင်း မပြုဘဲ 

    ကွက်လပ်ထားရှိသည့် အော်ဒီမံစာချုပ်ကို 

    ယူမထားနိုင် ၊ ယင်းသို့ ကွက်လပ်များ ပါသော 

    စာချုပ်မှာ ပျက်ပြယ်သည် ၊
    ( ၁၉၇၀ မတစ စာ ၁၁၆ ကာမလင်ဆင်း ပါ ၂ နှင့် ယူစီပေါလ် )

   စည်းကမ်းသတ် ကာလ
  -----------------------------
  သာမန်အားဖြင့် ငွေချေးသည့် နေ့မှ ၃ နှစ် အတွင်း

  တရားစွဲရမည် ။ ငွေချေးသည့်နေ့မှ ၃ နှစ် မကုန်မှီ

   ငွေ ချေးယူသူက စာဖြင့် ရေးသားထားချက် 

   အပေါ်တွင်  ၄င်းကိုယ်တိုင် လက်မှတ်ရေးထိုး 

   ဝန်ခံထားလျှင် ထိုသို့ ဝန်ခံလက်မှတ် ရေးထိုးသည့် 

   နေ့မှ စ၍ ၃ နှစ် အတွင်း တရားစွဲဆိုခွင့် ရှိသည် ၊

   ငွေချေးသည့် နေ့မှ ၃ နှစ် မကုန်မှီ ငွေချေးယူသူက 

   ကြွေးမြီ အတွက် ငွေရင်း အချို့ကို ဖြစ်စေ ၊ 

   အတိုးကို ဖြစ်စေ ၊ ပေးဆပ်ပြီး ထိုသို့

   ပေးဆပ်ကြောင်းကို  ၄င်းကိုယ်တိုင် စာဖြင့် 

   ရေးသားခဲ့လျှင် သို့မဟုတ် စာဖြင့် ရေးသားထားချက်

   အပေါ်တွင်  ၄င်းကိုယ်တိုင် လက်မှတ် ရေးထိုးခဲ့လျှင်

   ထိုသို့ ပေးဆပ်သည့် နေ့မှစ၍ ၃ နှစ်အတွင်း 

   တရားစွဲဆိုခွင့် ရသည် ။ ငွေချေးယူသူက ငွေဆပ်ရုံဖြင့်

   ထိုနေ့မှ စည်းကမ်းသတ် ကာလကို အသစ်ထပ်မံ 

   ရေတွက်ခွင့် မရချေ ။
   ( ၁၉၄၀ ရန်ကုန်စာ ၆၀၃ ယူဆွတ်ကားရဝါး အများ

      နှင့် မစ္စစ်နီမေးရာ ပါ အများ )

    ငွေဆပ်ကြောင်း ငွေချေးယူသူ က ကိုယ်တိုင် စာဖြင့် 

    ရေးရန် လိုသေးသည် ။ ( လက်မှတ် ရေးထိုးရန် မလို )

    သို့မဟုတ် အခြားသူတစ်ဦးက ငွေဆပ်ကြောင်း 

    ရေးသားထားချက်ပေါ်တွင် ငွေချေးယူသူက 

    ကိုယ်တိုင် လက်မှတ်ရေးထိုးရန် လိုသေးသည် ။

    တရားလိုသည် ငွေတိုးချစားသူ ဖြစ်လျှင် 

    ဒီကရီ ချမှတ် မပေးရ ။

    ဤအမှုများတွင် တရားပြိုင်ဘက်မှ တရားလိုသည်

    ငွေတိုးချစားသူ ဖြစ်သဖြင့် ဒီကရီ ချမှတ်မပေးသင့်ကြောင်း 

    ထုချေ တတ်သည် ၊ ထိုသို့ ထုချေလာလျှင် တရားလိုသည်
    ၁၉၄၅ ခုနှစ် ငွေတိုးချစားသူများ ဥပဒေပုဒ်မ ၂ ( ၆ ) တွင်

    အဓိပ္ပါယ် ဖွင့်ဆိုထားသည့် ငွေထုတ်ချေးသော အလုပ်ကို

   လုပ်ကိုင်သည့် ငွေတိုးချစားသူ ဟုတ် / မဟုတ် စုံစမ်း

   ဆုံးဖြတ်ရသည် ။

    ငွေထုတ်ချေးခြင်းကို လုပ်ငန်းတခု အနေဖြင့် လုပ်ကိုင်မှသာ

    ထိုသူအား ငွေတိုးချစားသူဟု ခေါ်နိုင်မည် ဖြစ်သည် ။ 

    လုပ်ငန်းအနေဖြင့် မဟုတ်ဘဲ မိတ်ဆွေ တစ်ဦးဦးအား

    ကူညီသည့် အနေဖြင့် တခါတရံသာ ငွေထုတ်ချေးခြင်း 

    ဖြစ်ပါမူ ထိုသူကို ငွေတိုးချစားသူ ဖြစ်သည်ဟု 

    သတ်မှတ်ခြင်း မပြုနိုင် ၊ တဘက်မှလည်း ငွေချေးသည့်

    လုပ်ငန်းတခုတည်းကို အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်

    အဖြစ် လုပ်ကိုင်စားသောက်သူကိုမှသာ ငွေတိုးချစားသူ

    ဖြစ်သည်ဟု မဆိုနိုင် ၊

    ( ဥပမာ လူတစ်ယောက်သည် ကုန်သည် အလုပ်ကိုလည်း 

     လုပ်ကိုင်သည့် အပြင် ငွေထုတ်ချေးခြင်း လုပ်ငန်းကိုလည်း

     လုပ်ဆောင်နေပါမူ ထိုသူသည် ငွေတိုးချေးစားသူ ဖြစ်သည် ၊

     သာမန်ကုန်သည် တစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟု မယူဆနိုင်ပေ ၊

      ၁၉၆၇ မတစ စာ ၁၄၅ ဦးထွန်းရွှေ နှင့် ဦးဝင်း  )

     အခြားလုပ်ကိုင် လုပ်ကိုင်စဉ် မိမိ မိတ်ဆွေများအား 

     တစ်နှစ်လျှင် နှစ်ကြိမ် ၊ သုံးကြိမ် ငွေချေးသောသူသည်

     ငွေတိုးချစားသူ ဖြစ်သည် ဟု မယူဆနိုင်ပေ ၊
   ( ၁၉၄၀ မတစ စာ ၄၄၉ ဘစ်ရ်ှဝါးနတ်ရိုင်း နှင့် ကာရှီနတ်ရိုင်း )

    တရားလိုသည် ငွေချေးစားသူ ဖြစ်ပါက ငွေချေးစားသူ

    အဖြစ် မှတ်ပုံတင် လက်မှတ် မတင်ပြနိုင်လျှင် ဒီကရီ 

    ချမှတ်ပေးခြင်း မပြုရ ၊ သို့သော် အမှုကို မပယ်ရ ၊ 

    တရားလိုအား မှတ်ပုံတင် လက်မှတ်တင်ပြရန် 

    သင့်လျော် လုံလောက်သော အချိန်ပေးပြီး 

    လက်မှတ်တင်ပြနိုင်သော အခါမှသာ ဒီကရီ 

    ချပေးရန် ဖြစ်သည် ၊
   ( ၁၉၇၀ မတစ စာ ၁၈၅ ဦးထွန်းလှိုင် နှင့် ဦးချစ်လှ )

  အရစ်ကျ ပေးဆပ်ခွင့်ပြုခြင်း ။
  -------------------------------------

  တရားပြိုင်က လျောက်ထားလျင် ချေးငွေကို 

  အရစ်ကျပေးရန် ခွင့်ပြုနိုင်သည် ၊ ချေးငွေ 

  ပေးဆပ်ရန် အမိန့်ချရာ၌ အရစ်ကျ ပေးဆပ်ခွင့်

  ပြုကြောင်းလည်း ဆုံးဖြတ်နိုင်သည် ၊
 ( တရားမကျင့်ထုံးအမိန့် ၂၀ နည်း ၁၁ ) 

   ချေးငွေ ပေးဆပ်ရန် အမိန့်ချပြီးမှ လျောက်ထားလျင်လည်း

   ခွင့်ပြုနိုင်သည် ၊ သို့သော် အမိန့်ချပြီး ၆ လအတွင်း

   လျောက်ထားရန် လိုသည် ။
   ( တရားမကျင့်ထုံး အမိန့် ၂၀ နည်း ၁၁ )

   မူလရုံး၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အယူခံဝင်လျှင် 

   အယူခံရုံး ဒီကရီ ချမှတ်သည့်နေ့မှ ၆ လအတွင်း 

   လျောက်ထားရမည် ။
   ( ၁၉၆၅မတစ စာ၁၉၂ ( ရုံးချုပ် ) မောင်ဘုဒင် နှင့် ဦးခင်မောင် ၊

     ၁၉၆၅ မတစ စာ ၉၉၈ (ရုံးချုပ်) ဦးဘိုနီ ပါ ၂ နှင့် ဦးထွန်း ပါ ၂ )

   ဒီကရီကို အရစ်ကျပေးဆပ်ရန် အမိန့်ချရာ၌ 

   အမှုအကြောင်းခြင်းရာ ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေများကို 

   သုံးသပ်ရန် လိုသည် ၊ သူတပါး၏ ငွေကို ချေးသောသူသည်

   ချေးယူသည့်ငွေ ပြေလည်အောင် ပေးဆပ်ရန် တာဝန် ရှိသည် ၊

   အရစ်ကျ ပေးဆပ်ခွင့် ရနိုင်ရန် သက်သေပြရမည် ။
   ( ၁၉၆၄ မတစ စာ ၂၂၇ အေအင်အဗဒူကရင် နှင့် 

     အက်စ် ရှိတ်အီဘရာဟင် )

    အမှုအကြောင်းခြင်းရာ နှင့် သက်ဆိုင်ရာ ဥပဒေကို 

    လေ့လာသုံးသပ်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချသော ဒီကရီငွေကိုသာ

    အရစ်ကျ ပေးသွင်းရန် အမိန့်ချမှတ်နိုင်သည် ၊ နှစ်ဦးနှစ်ဘက်

    သဘောတူညီချက်ဖြင့် တရားပြိုင်က တရားလိုသို့ ပေးဆပ်ရန် 

    ရှိသော ငွေများကို မည်သည့် အရစ်ဖြင့် ပေးဆပ်ရမည် ၊ 

    အရစ်ကျငွေ တစ်ရပ်ရပ် ပေးဆပ်ရန် တရားပြိုင်က 

    ပျက်ကွက်လျှင် မပြေကျန်ငွေ အားလုံးကို ရရှိရန်

    အတွက် တရားလိုက ဇာရီ ပြုလုပ်နိုင်သည်ဟု 

    ဒီကရီချ မှတ်ထားရာတွင် တရားပြိုင်က အရစ်ကျငွေ

    တရစ်ပေးရန် ပျက်ကွက်သဖြင့် တရားလိုက မပြေကျန်ငွေ

    အားလုံး ရရှိရန် ဇာရီ ပြုလုပ်သည့်အခါ တရားပြိုင်က 

    အရစ်ကျ ပေးဆောင်ရန် လျှောက်ထားခွင့် မရှိတော့ချေ ၊
    ( ၁၉၆၂ မတစ စာ ၇၀ ( ရုံးချုပ် ) ဘရမာနန်ဒီဘီယာရာ နှင့်

        ရမ်ဆမှု ဂျီချောင်ဒရီ ပါ ၂ )

    Lawyer's Handbook 

     Credit (  ဥပဒေရေးရာ )